நினைவுகளில் தொங்கும் நீர் ஊஞ்சல்

 தொடர்- 10

விடுமுறையில் செல்லும் போதெல்லாம் நல்ல கவனிப்பு.விறால் கருவாடு பசும்பால்,கோழிறைச்சி, கெலுத்தி மீன்,ஜப்பான் மீன் பொரியல் , திறாய் சுண்டல்,ஆம்பல் மீன்,விறால் மீன்,கொக்கு,விலாங்கு மீன் வறுவல் என வகைவகையாய் நான் உண்டு ருசித்தது இக்காலத்தில்தான்.உம்மாவின் கைப்பக்குவத்தில் இன்னுமொரு எனக்குப்பிடித்த உணவும் இருக்கும்.

இலுப்பைப்பூ கொலுக்கட்டை.அதை  அவித்து மண் பானைக்குள் வைத்து உம்மா மூடி வைத்திருப்பா.நானும் அதிகாலையில் பனிப்புகாரிடை எழுந்து உம்மாவுக்குப்பின் இழுபட்டு சென்றிருக்கின்றேன். இலுப்பை மரங்கள் பெரும்பாலும் ஆற்றோரம் வானுயர்ந்து ஓங்கி நிற்கும். பூக்கத்தொடங்கும் காலம் சுற்றமெங்கும் நறுமணத்தை பரப்ப ஆரம்பித்து விடும்.

 இரவிலே பூமியில் அதன் மலர்கள் உதிர்ந்து கிடக்கும். ஆற்றுநீர் அமைதியாக ஓடிக்கொண்டிருக்கும்.

சலனமின்றி ஓடும் அதிகாலையின் அழகு அற்புதமாக இருக்கும்.உம்மா கால் வைக்க விடமாட்டா.

முதலைகிடக்கும் முதலை கிடக்கும் என்று அடிக்கடி எச்சரித்தபடி இருப்பா கொண்டு போன உர சாக்கில் இலுப்பைப்பபூக்களை பொறுக்கிக்கொண்டு திரும்பும் போது சூரியன் மேலேறி உருகிகிக் கொண்டிருப்பான்.

பூக்களை கழுவி,சுத்தமாக்கி வெய்யிலில் காய வைப்பா.பின் உரலில் இட்டு இடித்து மாவாக்கி வைத்துக்கொள்வா. அதனுடன் அரிசி மாவையும் கலந்து சர்க்கரை உப்பும் சேர்த்து கலவையாக்கி உள்ளங்கையில் சின்ன சின்னக் கொழுக்கட்டையாய் பிடித்து வண்டில் வைத்து புளுக்கி எடுப்பா. இலுப்பைப்பூ கொளுக்கட்டை உடனே திண்பதற்கு ருசியாக இருக்காது.

அவித்து மண் பானைக்குள் மூடி வைத்து நாள்பட நாள் பட அதன் ருசியோ அலாதி.அந்தக்கொளுக்கட்டையை இப்போது நினைத்தாலும் குட்டி நாக்கு ஸலாம் போடுகிறது. உம்மா எது சமைத்தாலும் அதில் அற்புதமான சுவைகள் மலிந்திருக்கும்.

எனக்கு முருகக்காய்ச்சிய பசும்பால் அலாதி விருப்பம். மூத்தாப்பாவின் பட்டியிலிருந்து பசும்பால் காலையில் கடைக்கு வந்து விடும்.உம்மா முருகக்காய்ச்சி  கற்கண்டும், கோப்பிப்பொடியும் கலந்து கொடுப்பா.

மணமும் ருசியும் சொல்லில் மாளா. மாட்டுப்பட்டிக்கு மூத்தாப்பா சில நேரங்களில் என்னையும் தம்பியையும் அழைத்துப்போவார். அவருக்கு இரண்டு பட்டிகள்  இருந்ததைப் போல் எனக்கு இரண்டு மூத்தம்மாவும் வாய்த்து விட்டார்கள்.

எருமை மாட்டுப்பட்டி,பசு மாட்டுப்பட்டி என்று இரண்டு பட்டிகள். தயிருக்கு எருமைப்பால் குடிப்பதற்கு பசுப்பால். இரண்டு பட்டிகளையும் பார்ப்பதற்கு கிருபை என்ற ஒருவர் இருந்தார். மூத்தப்பாவுக்கு விசுவாசமான பணியாள் போடியார், போடியார் என வார்த்தைக்கு வார்த்தை பவ்யமாக அழைக்கும் அவர் குரல் மாடுகளின்  வால் விசுக்குகளை மீறியும் கேட்டுக்கொண்டே இருக்கும்.

காலையில் பசுவின் மடியிலிருந்து பால் கறப்பதை பார்க்க விரும்பினேன். கிருபைதான் மாடுகள் அடைத்து வைக்கப்பட்டுள்ள பட்டிக்கு அழைத்துச்சென்றான். கூடவே தம்பியும். கன்றுகள் சிறு நாற்சதுர கம்பி வேலிக்குள் அடைபட்டு நிற்கும். அவற்றினது  அம்மாக்கள் வெளியில் நின்றபடி குரல் கொடுக்கும்.அம்மாக்களின் வருகையால் கன்றுகளின் குதியாட்டத்தில் வேலிகள் திணவெடுக்கும்.

கிருபை ஒவ்வொறு பசுவாக இழுத்து வந்து கனுவில்  கட்டுவார். பின்னங்கால்களையும் இணைத்துக்கட்டியபின் கன்றுகள் அடைபட்டுக் கிடக்கும் வாயிலைத் திறந்து லட்சுமி..லட்சுமி என்பார்.

 வானத்துக்கும் பூமிக்குமாக எகிறிக்குதித்தபடி கன்றுக்குட்டி ஓடிவரும் தாயின் பெயரைச்சொன்னவுடன் கன்று அந்தக்கூட்டத்திலிருந்து பிரிந்து வெளியே வந்து தாயின் முலையில் முட்டி முட்டிக்குடிக்கும்.

தாய்ப்பசு ஆதுரமாக பின் பகுதியை நாவால் தடவியபடி அன்பைச் சுரக்கும். கிருபை ம்..லட்சுமி வாவென்று கன்றை இழுத்து அருகில் இருக்கும் கனுவில் கட்டுவார். வாளியை தொடையில் இடுக்கியபடி பசுவின் மடியை கழுவி நீவி விட்டபடி ஒவ்வொரு முலைக்காம்பிலும் விரல் வைத்து அழுத்தி விடுவார்.

வாளிக்குள் சர்சர்ரென நுரை தள்ளி பால் நிறையும்.பின் கன்றை அவிழ்த்து விடுவார். பிறகு இழுத்துக்கட்டி பால் கறப்பார். பெரிய அண்டாக்களில் பால் நிரம்பித் ததும்பும். இரண்டு வியாபாரிகள் சைக்கிளில் வந்து பாலை எடுத்துப் போவார்கள்.

இளங்கன்றின் கறந்த பாலை ஒரு கோப்பையில் ஊற்றி கிருபை தம்பி குடிச்சிப்பாருங்க நல்லா இருக்கும் என்றார். எனக்கு அருவருப்பு. முருகக்காய்ச்சாவிட்டாலே மொச்சை மணக்குது என்று பால் குடிக்காதவன். பச்சை பாலையா குடிப்பது?

 தம்பியோ எனக்கு நேர் எதிர். எனக்குத்தாங்கண்ண குடிப்பம் என்றவன் கறந்தவுடன் வாயில் ஊற்றி சுவைத்துக் குடித்தான். அவனை அதிசயமாக பார்த்துக்கொண்டிருந்தேன். காக்கா ருசியா இருக்கு குடிச்சிப்பாருங்களேன் என்றான் . கிருபை மறுபடியும் கறந்து என்னிடம் நீட்டினார். ஒரே மடக்கில் குடித்து முடித்தேன். இளம் சூடு,கொஞ்சம் சர்க்கரை போட்டது போல் இனிப்பு. முருகக்காய்ச்சிய மணம்.

இதன் பிறகென்னவோ கறந்தவுடன் பால் குடிக்கும் மனப்பக்குவம் எனக்குள் வரவில்லை.

பிற்கால சனி ஞாயிறுகள் ஆற்றிலும், குளத்திலும் காடுகளிலும் கழிந்தன.
தூண்டில் போட்ட மீன்களை நண்பர்களுக்கே தாரைவார்த்து விட்டு வீட்டுக்குத் திரும்புவேன்.

இப்போதும் ஆற்றோரம் சென்றால் திராய் செடி தேடுவதைக்காணும் நண்பர்கள் ‘ஞானச்செடி தேடுகிறார்’ என்ற கிண்டல்கள் அக்காலங்களுக்குள் புதையுண்டு போய்விடும்.

உளுவ மீன் போட்டு துவைத்து தரும் திறாய் சுண்டல் எங்கே நட்ஷத்திர ஹோட்டல்களில் வகை வகையாக பண்டங்களையும்,உணவுகளையும் ருசித்தாயிற்று.

அந்த பொன்னங்கன்னி கீரையும், திராய்சுண்டலும், கோல்டன் மீன் பாலாணமும், முருங்கைக்காயுடன் சுங்கான் கருவாட்டுக்கறியும் புளியாண ருசியும் நாக்கில் ஊறிக் கொண்டிருப்பதை நிறுத்த முடியவில்லை.

இந்த சௌந்தரியங்களை அனுபவிக்க முடியாத ஒரு கைங்கரியத்தை உம்மாவும் வாப்பாவும் எனக்குச்செய்தனர்.12மைல் தொலைவில் உள்ள மாமாவின் வீட்டில் தங்கவைத்து படிப்பதற்கான சதிதான் அது. பல சதிகளை முறியடித்த எனக்கு அந்த நல்ல சதியை தோற்க முடியவில்லை.

ஊஞ்சல் இன்னும் ஆடும் .........

எங்கள் தேசம் 217